CO NIE MOŻE TRAFIAĆ DO KANALIZACJI SANITARNEJ

Sieć kanalizacji sanitarnej to zespół rurociągów oraz urządzeń służących do odprowadzania ścieków z budynków mieszkalnych oraz przemysłowych.

Na początku każdej instalacji kanalizacji sanitarnej są urządzenia, które są widoczne w naszych kuchniach, ubikacjach i łazienkach. Są to szczególnie zlewy, umywalki, muszle ustępowe, kratki ściekowy, wanny, natryski, itp.

W kolejnym etapie ścieki z tych urządzeń dostają się do instalacji wewnątrz budynków (są to z reguły rurociągi o średnicach od DN 32 do DN 110 mm) mieszkalnych i przemysłowych. Instalacje te wykonywane były na przestrzeni lat z różnych materiałów, z których najczęściej stosowanymi były żeliwo oraz PVC. Każdy z tych materiałów posiada inne właściwości w tym również współczynnik chropowatości, od którego zależy podatność instalacji na tworzenie się zatorów.

Dalej ścieki odprowadzane z budynków trafiają do przyłączy i sieci kanalizacyjnych. Są to rurociągi o większych średnicach z reguły od DN 150 i powyżej. Te rurociągi również na przestrzeni lat były wykonywane z różnych materiałów, tj. żeliwo, kamionka, PVC i inne. W przypadku tych materiałów również mamy do czynienia z różnym współczynnikiem chropowatości, który ma wpływ na tworzenie się zatorów.

Innymi czynnikami, które mają wpływ na zatory są spadki instalacji, rodzaj instalacji (grawitacyjna, ciśnieniowa, podciśnieniowa) ilość odpływających ścieków jednostkowo oraz jakość tych ścieków – to jest to co jest wrzucane do instalacji kanalizacyjnych.

 Dlaczego nie wolno wrzucać wszystkiego do naszych umywalek, zlewozmywaków i muszli ustępowych?

W przypadku gminy Gryfino najczęściej występującymi system kanalizacyjnymi są systemy grawitacyjne, w których ścieki spływają pod własnym ciężarem. Aby spływ ten był swobodny, muszą być spełnione dwa podstawowe warunki: ułożenie przewodów z odpowiednim spadkiem oraz wypełnienie ich właściwą ilością powietrza. W prawidłowo działającej kanalizacji ścieki nigdy nie płyną całym przekrojem przewodu. Zawsze jego część powinno wypełniać powietrze, co zabezpiecza przed wystąpieniem podciśnienia, które jest często przyczyną spiętrzania ścieków w przewodach, wytrącania się na ściankach części zanieczyszczeń oraz rozchodzenia się nieprzyjemnych zapachów.

Inaczej funkcjonują systemy ciśnieniowe i podciśnieniowe, których na naszym terenie również jest dość dużo. W tych systemach należy zwiększyć dbałość o jakość odprowadzanych ścieków. W takie systemy wyposażone są między innymi miejscowości Żabnica, Łubnica, Radziszewo oraz Daleszewo, jak również pojedyncze budynki w innych miejscowościach.

Przy tak zróżnicowanej specyfice instalacji kanalizacyjnych, należy zwracać szczególną uwagę na to co wrzucane jest do kanalizacji. Możemy powiedzieć sobie, że powinna do niej trafiać jedynie zużyta woda pochodząca z naszych codziennych czynności higienicznych, mycia naczyń, przygotowywania potraw, prania, sprzątania itp.

Jednym słowem należy zrozumieć, że kanalizacja sanitarna to nie kosz na śmieci i nie można do niej wrzucać wszystkiego co chcemy. Wrzucając cokolwiek do kanalizacji należy pamiętać, że każde nasze złe działanie może spowodować awarię, zator, itp., które będą miały wpływ na funkcjonowanie sieci kanalizacji sanitarnej w całości. Im więcej sytuacji awaryjnych będzie miało miejsce, tym większe koszty będzie ponosić spółka, a co za tym idzie również Państwo jako Odbiorcy usług.

Dlatego warto przypomnieć czego nie należy wrzucać do systemów kanalizacyjnych (a co niestety czasem się w nich znajduje):

• waty,  podpasek, włosów, nawilżanych chusteczek, patyczków do czyszczenia uszu, części garderoby, w tym rajstop, szmat, bandaży, pieluch – materiały te często zatrzymują się w kanałach, tworząc coraz większe sploty i doprowadzając w konsekwencji do zakorkowania przewodu, albo awarii pomp i innych urządzeń służących do oczyszczania ścieków,
• materiałów nierozpuszczalnych w wodzie tj. ręczników papierowych, gazet, niedopałków papierosów itp, które zbijają się w przewodach w zwartą masę prowadząc do zakorkowania przewodu,
• igieł – które stanowią źródło niebezpieczeństwa dla pracowników sieci kanalizacyjnej oraz oczyszczalni ścieków; przebijając rękawice, mogą doprowadzić do zakażenia niebezpiecznym wirusem np. HIV lub żółtaczki,
• silnych środków chemicznych tj. farb, lakierów, impregnatów, środków ochrony roślin i lekarstw, gdyż mogą być niebezpieczne dla mikroorganizmów odpowiadających za oczyszczanie ścieków w oczyszczalni,
• gruzu, zaprawy cementowej i innych materiałów budowlanych, które po opadnięciu na dno przewodów, zalegają i z czasem nawarstwiając się doprowadzają do zakorkowania przewodu,
• tłuszczów, zużytych olejów (w tym silnikowych), które oblepiając ściany przewodów stopniowo zmniejszają ich średnicę, prowadząc do zatorów
• substancji palnych i wybuchowych, których punkt zapłonu znajduje się w temperaturze poniżej 85 ^oC, a w szczególności benzyn, nafty, oleju opałowego, karbidu, trójnitrotoluenu, które mogą doprowadzić do pożaru, bądź wybuchu w obiektach kanalizacyjnych,
• ścieków zawierających chorobotwórcze drobnoustroje pochodzące z obiektów, w których są leczeni chorzy na choroby zakaźne, stacji krwiodawstwa oraz zakładów leczniczych dla zwierząt, w których zwierzęta są leczone stacjonarnie na choroby zakaźne.